نویسنده: قاسمی, غلامعلی*;
چکیده: گسترش مفاسد اقتصادی، ثبات سیاسی و توسعه اقتصادی کشورها را به مخاطره افکنده است و آثار این پدیده، محدود به جوامع داخلی نیست، بلکه سلامت مالی روابط تجاری و اقتصادی را در سطح بین‌المللی نیز تهدید می‌کند. کنوانسیون ملل متحد برای مبارزه با فساد سندی جامع و جهانی در این قلمرو است. جمهوری اسلامی ایران نیز به عضویت آن در آمده است و اقدامات تقنینی و اجرایی متنوعی را در سطح ملی برای ساماندهی مبارزه با فساد اقتصادی انجام داده است.
در این مجموعه اقدامات، تدابیر بازدارنده، اهمیت ویژه‌ای دارد و در صورت توجه و عمل به این تدابیر، هزینه‌های سیاسی اجتماعی و اقتصادی ناشی از اعمال قانون و مجازات پس از بروز فساد، کاهش می‌یابد. در این مقاله، با توجه به فصل دوم کنوانسیون مبارزه با فساد و قوانین و مقررات کشور، تدابیر بازدارنده متناسب با صلاحیت و فعالیت‌های قوای سه‌گانه بررسی و تبیین شده است و مواضع احتمالی بروز فساد و ظرفیت‌های پیشگیری از آن مطرح گردیده است. به نظر می‌رسد با مطالعه اقدامات ضد مفاسد اقتصادی در کشور، ظرفیت مشارکت مردم برای مبارزه با فساد مورد غفلت واقع شده است. افزایش آگاهی‌ها عمومی و انتشار صحیح اطلاعات در سه حوزه قوانین، رویه‌ها و عملکردها، حمایت از سازمان‌های مردم نهاد، حمایت قانونی از همکاری‌های مردمی و گزارش‌دهی صحیح و در چارچوب قوانین، اقداماتی است که می‌تواند حرکت مبارزه با فساد در کشور را سرعت و استحکام بخشیده و بر کارایی و تأثیرگذاری آن بیافزاید. در این صورت هدف اساسی مبارزه با فساد که تقویت مشارکت مردم در اقتصاد و اعتماد عمومی آنان به سلامت گردش کار اقتصادی و در نتیجه نظام سیاسی کشور است افزایش خواهد یافت.
منبع: حقوق تطبیقی پاییز و زمستان 1395 – شماره 106 رتبه: علمی-پژوهشی/ISC (22 صفحه – از 171 تا 192 )
Preventive Measures Against Economic Corruption In the Light of The Anti-corruption Convention and Iranian Regulations
Author: Golamali, Ghasemi*;
Abstract: Spread of the economic corruption has put political stability and economic development of countries at risk; the impact of this phenomenon is only not limited to national societies, but also threatens the financial health of commercial and economic relations at an international level. The United Nations Convention against Corruption (UNCAC) is a comprehensive instrument in this field. Iran is a party to this convention and has taken various executive and legislative measures at the national level to organize the fight against corruption. Among all these measures, preventive measure are particularly important and if paid enough attention an acted upon, they would decrease the political, social and economic costs of law enforcement and punishment after corruption. This article, considering the second chapter of UNCAC and national laws and regulations, has reviewed appropriate preventive measures for each of the legislative, executive and judicial pillars of Iran and anticipated possible positions where corruption might happen and capacities to prevent it. Studying the Anti-corruption measures, it seems that the capacity for public participation in the fight against corruption has been neglected. Raising public awareness and proper release of information on laws, procedures and practices, protecting NGOs, supporting public participation legally and proper reports within rules, are measures that could speed up the anti-corruption movement and increase its efficiency and effectiveness.