نویسنده: محرابی، الهام* ؛ کلباسی، حسین ؛ الهیان، محتبی ؛
چکیده: این مقاله بر مبنای بررسی تطبیقی نظرات اخلاقی ارسطو و خواجه نصیرالدین طوسی و بررسی شباهت دیدگاه های اخلاقی آنان نگاشته شده است. چنانکه نشان داده خواهد شد، فضایل اخلاقی نقش مهمی را در رسیدن به سعادت ایفا می کنند. سعادت برترین خیری است که هر کس فقط به خاطر خود سعادت، به دنبال آن است. خواجه نصیر همچون ارسطو می اندیشید که اخلاقیات، مبانی و پایه های عینی و واقعی دارند؛ اما برخلاف ارسطو، باور داشت که عقل انسان به تنهایی قادر نیست که به همه این مبانی برسد و علاوه بر عقل باید در به دست آوردن معرفت کامل در مورد ویژگی های اخلاقی، از شریعت یاری جست. همچنین شریعت با معرفی جهان آخرت چشمان ما را به روی یک زندگی پایان ناپذیر باز می کند که جزییات آن جهان توسط عقل شناخته نشده است. به هر روی، شریعت در نظر خواجه نصیر برای زندگی در متن چنین جهانی، لازم و ضروری خواهد بود. «عدالت» به عنوان منشا فضایل و سعادت بشری، نقطه مشترک اندیشه اخلاقی ارسطو و خواجه نصیر است که هم در اخلاق ناصری و هم در اخلاق نیکوماخوس بر آن تاکید می کنند. عدالت در رویکرد آنان منشا همه فضیلت ها (و نه جزیی از آن) است و تا عدالت نباشد، سعادت میسر نخواهد شد.
منبع: فلسفه دین پاییز 1395، دوره سیزدهم – شماره 3 رتبه: علمی-پژوهشی/ISC (27 صفحه – از 379 تا 405 )
A comparative study of Aristotle’s ethical thought and Tusi
Author: Elham, Mehrabi*; Hussein, Kalbasi; Mogtaba, Elahian;
Abstract: This article is based on a comparative study of moral ideas of Aristotle and Tusi and similar moral views posted. As will be shown, moral values play an important role in achieving happiness. Happiness is the greatest good that everyone just for the sake of happiness, to pursue it.
Nasir such as Aristotle thought that ethics, the basics of their objective But unlike Aristotle, believed that human reason alone was not able to reach all of these principles, And in addition to wisdom should get full knowledge about the features of ethics should law was helping. And religion with the introduction of the hereafter opened our eyes to a life that is ending its details are not known by reason. However, according to Nasir religion to live in such a world , is necessary.
“Justice” as the source of human virtue and happiness, common thought is Aristotle’s ethics and Nasir that in both books is emphasized. The source of all virtue and justice in their approach and not be part of it and to justice, prosperity will not be possible.