نویسنده: ارژنگ، اردوان* ؛
چکیده: در قانون مدنی(ماده 1313) و آیین دادرسی مدنی(ماده 155) به طور غیر صریح به دلیلِ اطلاق مواد قانونی شهادت فرزند علیه پدر پذیرفته شده است.در حالیکه این حکم با رای و نظر مشهور، سازگار نیست که قرابت را مانعِ قبول شهادت میدانند.چرا که عدالتِ مفروض الوجود در شاهـد، مانع توجهِ تهمت میشود.اقامهی شهادت، از حقوق اجتماعى افراد است و نمیتوان فردی را بیجهت از آن محروم نمود.این نوشتار با نگاهی نقادانه به نظریه‌ی مشهور، انگارهی پذیرش شهادت فرزند علیه پدر را مناسبتر میبیند. اطـلاق ادلهی قرآنی و رواییِ ناظر به لزوم ادای شهادت و دال بر حرمت کتمان آن( که برخی نص و صریـح‌اند و پارهای، ظاهـر) و همچنین اطـلاق و شمول ادلهی وجوب امر به معروف و نهی از منکر و نیز اصل اولیهی جواز شهادت و عدم ممنوعیت شهادت(که در قالبهای دیگری نیز قابلیـت صورتبندی و تقریر دارد) و همچنین لزوم تحقق و دستیابی به مقصـد و مقصـود شـارع،کمک میکند تا این ادعـا، قویتر و مستنـدتر، جلـوه نماید.
منبع: پژوهش حقوق خصوصی بهار 1395 – شماره 14 رتبه: علمی-پژوهشی/ISC (20 صفحه – از 9 تا 28 )
Deliberation in the Permission of the Witness of the Son against His Father
Author: Ardavan, Arzhang*;