نویسنده: میرویسی نیک، صادق* ؛
چکیده: این تحقیق با روش تحلیلی _ تفسیری و در چارچوب اندیشه سیاسی به بررسی مهم‌ترین مفروضات نظری «رویکرد قابلیتی» آمارتیا سن و آثار آن بر حوزه عدالت جنسیتی می‌پردازد. در اینجا بیان می‌شود که فهم توسعه و آثار آن بر حوزه عدالت و برابری را نمی‌توان از مبانی فلسفی نهفته در آن جدا کرد. در همین زمینه بررسی جنسیتی نظریه‌های توسعه، حاکی از نارسایی آنها در زمینه مسائل زنان و موانع جنسیتی آنها در برخورداری از فرصت‌ها و منابع واقعی زندگی است. این رویکردها یا نگرش انفعالی به زنان دارند و یا با تلقی انتزاعی از آزادی و فرصت برابر، از توانمندی آنها غافل می‌شوند. رویکرد قابلیتی که مبنای رویکرد انسانی آمارتیا سن به توسعه است، در این زمینه چشم‌انداز جامعی را پیش‌روی ما می‌گذارد. سن با پیوندی که میان آزادی، عدالت و دموکراسی برقرار می‌کند، عاملیت‌بخشی به زنان را محور توسعه قرار می‌دهد. در این رویکرد، توسعه در درجه نخست باید با تمرکز بر توانمندسازی زنان، آزادی‌های ابزاری آنها را محقق سازد و در مرحله بعد، شرایط مناسب بیرونی را برای ابراز وجود و قدرت انتخاب‌گری آنها فراهم کند.
منبع: مطالعات میان رشته‌ای در علوم انسانی پاییز 1394 – شماره 28 رتبه: علمی-پژوهشی/ISC (26 صفحه – از 47 تا 72 )
Human Development and Gender Justice in the Amartya Sen’s Capability Approach
Author: Sadegh, Mirvasinik *;
Abstract: The present research examines, within the context of political thought and using the analytical-interpretive method, the most important theoretical assumptions of Amartya Sen’s capability approach, and investigates its effects on the field of gender equality. Here it is argued that understanding development and its impacts on equality and justice cannot be separated from its underlying philosophical implications. In this context, gender-based study of theories of development suggests their failure in the field of women’s issues and their gender-related barriers in benefitting from the opportunities and real sources of life. These approaches either adopt a passive attitude toward women or overlook their abilities by having an abstract conception of freedom and equal opportunity. Capability approach, which is the basis of Amartya Sen’s humane approach to development, provides us with a comprehensive perspective in this regard. By establishing a link between freedom, justice and democracy, Sen considers the empowerment of women to be the axis of development. In this approach, in order to fulfill women’s instrumental freedom, development should focus primarily on women’s empowerment and then provide suitable external conditions for them to express themselves and to have their power of selection.