نویسنده: نقدی، وحید ؛ تولایی، نوین ؛
چکیده: هنجار اخلاقی انصاف بهمنزله تجلی عدالت در سطح جامعه، مهمترین معیار رفتاری برای توزیع منابع است. این مقاله نیز درجهت تحلیل اجتماعی این قاعده رفتاری تنظیم شده است. رویکرد اصلی این مقاله، نظریه تلفیقی و چندبُعدی نظم اجتماعی است؛ چراکه در آن به ارتباط وثیقِ نکات محوری نظریههای تربیتی توجه و از تقلیلگرایی مرسوم اجتناب شده است. روش انجام تحقیق، بنابه امکانات و ماهیت، پیمایش درونموردی از نُه دبیرستان در سطح استان تهران و 739 دانشآموز است. در این مقاله، هنجار اخلاقی انصاف به دو بُعد اصلی عامگرا و خاصگرا تقسیم شده است که شعاع بهکارگیری این هنجار را مطمحنظر دارد. فرضیههای تحقیق ازطریق شواهد کمی و کیفی بهلحاظ تجربی تأیید میشوند. نتایجِ تحلیل رگرسیونی چندگامه حاکی از آن است که در سطح فرد، متغیرهای تعهد خاصگرا، اعتماد عامگرا، و صداقت عامگرا بیشترین نقشِ تقویتکننده را در تمایل جوانان برای رعایت عامگرای هنجار انصاف دارا هستند. در سطح خانواده، ویژگیهای همگامی و مذهب مهمترین عوامل مقوم انصاف عامگرا هستند. در سطح مدرسه، همگامی در مدرسه بیشترین نقش را در تقویت انصاف عامگرا دارد و در سطح جامعه، میزان ارزیابی از گسترش عدالت در انصاف عامگرای جوانان نقش منفی ایفا میکند.
منبع: مسائل اجتماعی ایران زمستان 1393، سال پنجم – شماره 2 رتبه: علمی-پژوهشی/ISC (23 صفحه – از 117 تا 139 )
