نویسنده: بهارنژاد، زکریا *؛ شمس الدینی مطلق، کمیل ؛
چکیده: فارابی عدالت را در سه حوزه تکوین ، اجتماع و فرد بررسی میکند و در هر سه به اعتدال توجه دارد، به گونه ای که در تکوین ، به معنای اعطای بهره وجودی به موجودات ، متناسب با اهلیت آنها، از سوی خداوند و در اجتماع به معنای توزیع خیرات مشترک، بر اساس شایستگی افراد و در اخلاق به معنای رعایت اعتدال و حدوسط نظر دارد، از سویی وی با تقسیم سعادت به دنیوی و اخروی، سعادت دنیوی را ابزاری برای دستیابی به سعادت حقیقی میداند که بالاترین مرتبه آن مختص حکیمان در آخرت است . وی با تاثیرپذیری از افلاطون و ارسطو تاثیر عدالت را در دستیابی به سعادت پذیرفته و این بدین جهت است که عدالت دارای مطلوبیت غیری است و اینکه در تحصیل سعادت به امور دیگری غیر از عدالت نیاز است ، نشان میدهدکه عدالت ، شرط لازم برای سعادت است ولی شرط کافی نیست .
منبع: آینه معرفت بهار 1393 – شماره 38 رتبه: علمی-پژوهشی/ISC (26 صفحه – از 97 تا 122 )
