نویسنده: فاطمی، سید علی *؛
چکیده: امروزه توجه به حقوق شهروندان از زوایای مختلف، محل توجه بسیاری از اندیشمندان، دولتمردان و محافل جهانی است. تحقق این امر در اندیشه و سیره عملی امامعلی(ع) بهعنوان آموزههای اصیل اندیشه اسلامی، از اهداف و خطمشیهای اصلی حکومت آن حضرت، و در راستای احترام به شخصیت انسان و «کرامت انسانی» بوده است. اقتضای کرامت انسانی، حقوق و تکالیفی را برای نظام سیاسی و شهروندان به همراه دارد، زیرا حقوقی که ایشان برای شهروند در نظر میگیرند، «انسان»محور بوده و از مسیر جامعه و شهر، پیگرفتنی است. از این منظر، فرد با قرارگیری در جایگاه واقعی خود در جامعه میتواند در مسیر تکامل و تعالی دنیوی و بالطبع اخروی، حرکت کند. برای فهم حقوق شهروندی از دیدگاه امامعلی(ع)، نیازمند پاسخ به چیستی و رسیدن به تعریفی منسجم از حقوق شهروندی هستیم. مقاله حاضر بر مبنای سیره نظری و عملی امامعلی(ع)، به تبیین مولفههای حقوق شهروندی میپردازد و میکوشد با تعمق در منابع دینی، برداشتی متناسب با فهم تاریخی و استنباطهای برگرفته از آیات و روایات ارائه دهد. روش تحقیق در این مقاله، تحلیل محتوای کیفی است. نتیجه تحقیق نشان میدهد که براساس معیار هویت انسانی، همه شهروندان فارغ از هر نوع ملاکی ازجمله نژاد، رنگ، مذهب، موقعیت و جایگاه، از مجموعهای از حقوق بنیادین و راهبردی شامل آزادی، عدالت، برابری، تقدم اکثریت بر اقلیت و … برخوردار میشوند.
منبع: پژوهشهای سیاسی جهان اسلام تابستان 1393 -شماره 11 رتبه: علمی-پژوهشی/ISC (26 صفحه – از 47 تا 72 )
Components of Citizenship Rights from the View Point of Imam Ali (PBUH)
Author: Sayaed Ali, Fatemi *;
Abstract: The strategic importance of relationships between Iran and Egypt، as two main powers in the Middle East region، and its specific position have always been considered more than any other past events specially due to the structural changes in international system and occurrence of new events data as Islamic Awakening. This research intends to answer this question: despite of vicissitudes political fluctuations between Iran and Egypt، why diplomatic relations are not officially being established between the two countries? In seeking for answer to this main question، the research hypothesis has been propounded as follows: Interactional nature of dominant relations over Iran and Egypt، which shows lack of structural model in relationships between the two countries، prevents the establishment of official diplomatic relations. From the strategic perspective، temporary convergences in the realm of foreign policies، priority of transient and short-term conditions in regional and international levels in foreign decision-makings and absence of structure- creating view towards regional system in forms like coalition and alliance in orientations of both sides” foreign policy are being considered as main characteristics of interactional nature of the mentioned bilateral relations. In order to verify the hypothesis، the author has used theoretical framework of James Rosenau”s linkage-politics and has specially analyzed events data in the filed of Iran and Egypt relations in 1990s and first decade of 21century.